%0 Journal Article %T بررسی و تحلیل قابلیّت‌های نمایشی در ادبیّات کهن منظوم و منثور فارسی %J فصلنامه نقد، تحلیل و زیبایی شناسی متون %I انجمن علمی قندپارسی %Z 27834166 %A محمدی ده چشمه, حمزه %A کرباسی, شیما %D 2021 %\ 03/21/2021 %V 4 %N 1 %P 85-105 %! بررسی و تحلیل قابلیّت‌های نمایشی در ادبیّات کهن منظوم و منثور فارسی %K ادبیّات کهن فارسی %K اقتباس %K وجوه نمایشی %K ادبیّات نمایشی %R %X ادبیّات ایران یکی از شاخصه­های تمدّن دیرپای ایران است که دربردارنده آداب و رسوم و هنر این سرزمین است. نمایش نیز گونه­ای ادبی است که از دیرباز در فرهنگ این سرزمین مطرح بوده‌است.در کهن ادبیّات فارسی نمی­توان بخش مستقلی را به­عنوان ادبیّات نمایشی در نظر گرفت؛ ولی از آن­جا که ادبیّات کهن فارسی و هنر سرچشمه­های واحدی دارند، می­توان گفت نوشته­های ادیبان هنرمند ایرانی، نشان از اُنس آن­ها با هنر نمایش داشته ، ادبیّات نمایشی نیز از دیرباز همگام با هنرهای دیگر چون موسیقی و نقّاشی در کنار ادبیّات رشد کرده است. ادب فارسی تصویرساز و معناآفرین است و مخاطب را بر آن می­دارد که برای دریافت بهتر متن در ذهن خود به تصویرسازی بپردازد و از این­جا است که یک تعامل هنرمندانه میان نویسنده و خواننده شکل می­گیرد و به­وسیله کُنش خواندن و اجرای آن­ها، قابلیّت نمایشی آثار جلوه­گر می­شود. از آن­جا که نمایش به منزلۀ رسانه جهانی است و یکی از بهترین راه­های معرّفی ادبیّات غنیّ ایران؛ پژوهش پیشِ رو می­کوشد با روش توصیفی و تحلیلی، قابلیّت­های نمایشی این­گونه آثار را که گمنام مانده و ابزاری توانمند برای نمایش تاریخ، هنر، فرهنگ و اندیشه­های ایرانی است، مورد بررسی قرارداده و جایگاه این آثار را در حوزه ادبیّات نمایشی بیان کند. عمده­ترین هدف این پژوهش، آشکار ساختن قابلیّت­های نمایشی و کشف وجوه پنهان دراماتیک در متون ادب فارسی است تا از طریق آن بتوان پیوند این متون کهن را با هنر نمایش مورد بررسی قرار داد. %U https://www.qparsi.ir/article_162458_e5be67bcf21836955ccbd50f89248055.pdf